Ostatnio potwierdzają się informacje na temat tego, że Nintendo NX będzie jednak potężnym handheldem, który będzie jednocześnie konsolą stacjonarną. Ponoć ma używać mobilnego procesora od Nvidii. Spotykana wcześniej w tabletach Shield, Tegra X1 jest ponoć częścią devkitu, który został rozesłany do developerów i możliwe, że procesor ten z czasem zostanie zastąpiony nowszym modele, o trochę większej mocy. System byłby więc dwiema rzeczami w jednym. Nie jestem jednak pewien, czy jest to dobry ruch ze strony Nintendo, bo projektowanie gier na platformę mobilną i na konsolę stacjonarną to dwie zupełnie różne bajki. Podczas grania w podróży, należy brać pod uwagę to, iż gracz w może mieć ograniczone ruchy. Ponadto, w grach mobilnych tempo rozgrywki jest zupełnie inne, bardziej skoncentrowane na krótkich sesjach, które można w dowolnym momencie przerwać. Dlatego DS i 3DS odnosiły sukcesy, bo kiedy musiałem przerwać grę, mogłem zamknąć konsolkę (która była zaprojektowana jak skorupa małża) włożyć ją do kieszeni, nie obawiając się o uszkodzenie ekranu i wrócić do gry gdy znów znalazłem na to chwilę. Granie na małej konsolce jest inne, niż na telewizorze, który ma zapewnić jak największą imersję i przed którym większość ludzi może spędzić parę godzin.

Mam wrażenie, że Nintendo nie wyciągnęło wniosków z porażek swojej konkurencji w tej dziedzinie. Powinno szczególnie uważnie obserwować Sony, które wyłożyło się na tym aż dwukrotnie, najpierw w przypadku PSP, a niedawno ze swoją Vitą. Obie konsole imponowały w swoim czasie niesamowitymi osiągami i chwaliło się grami, które są niemal takie same jak na dużej wersji konsoli. To jednak nie pomogło i oba handheldy były porażkami. Było to też spowodowane wzrostem kosztów produkcji gier na te platformy. Więcej mocy obliczeniowej, skutkuje tym, że by produkcja wyglądał przyzwoicie na danej platformie, to potrzeba więcej zainwestować. Tworzenie gier na komórki jest popularne dlatego, że koszt ich produkcji jest minimalny. W przypadku obu przenośnych konsolek Sony, było jednak inaczej, bo platformy tej firmy były przygotowane na gry z segmentu AAA. Producenci gier na handheldy, to zazwyczaj mniejsi developerzy, których gry są odrobinę tańsze, ale dysponują jednocześnie mniejszymi budżetami. Decydują się na mniejsze platformy, właśnie ze względu na ograniczone koszty. To może doprowadzić do tego, że mocniejsza platforma nie będzie otrzymywała wystarczającej ilości gier. To obserwowaliśmy szczególnie w przypadku Vity, która miała naprawdę niewielką ilość dedykowanych dla niej produkcji. Wiem, że Nintendo, chce temu zapobiec, próbując upiec dwie pieczenie na jednym ogniu, jednak może okazać się, że obudzą się z ręką w nocniku; dostarczając po raz kolejny, domową konsolę, która będzie wyglądała blado na tle konkurencji (szczególnie, że ta szykuje już mocniejsze rewizje swoich sztandarowych produktów), a jednocześnie handhelda, na którego produkcja gier będzie za droga. Co będzie skutkowało tym, że znów nikt poza samym N, nie będzie robił gier na ich konsolę. Będzie to produkt, który nie będzie w stanie zadowolić nikogo.

Na zakończenie Extra Credit, które robiło swego czasu analizę porażki Vity: